Agresywne ataki na sędziów piłkarskich

W ostatnich dniach w mediach pojawiło się kilka relacji sędziów piłkarskich dotyczących agresywnych zachowań pod ich adresem ze strony zawodników, działaczy piłkarskich oraz kibiców.

Jakie kroki prawne mogą podjąć sędziowie piłkarscy, aby bronić się przed tego typu zachowaniami? 

Warto żeby kluby piłkarskie również miały tego świadomość.

Opisywane w mediach przypadki dotyczą najczęściej ataków słownych na sędziów, ale niestety coraz częściej zdarzają się również przypadki ataków fizycznych, w tym przypadki pobić sędziów piłkarskich. W zależności od konkretnego przypadku możemy tu mówić o odpowiedzialności karnej, ale także o odpowiedzialności cywilnej sprawców takich czynów.

Jeśli chodzi o agresję fizyczną to czyny takie mogą być zakwalifikowane jako pobicie lub najczęściej jako naruszenie nietykalności osobistej. Zgodnie z art. 217 § 1 Kodeksu karnego – kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Jeśli natomiast agresja przejawia się np.: w wyzwiskach pod adresem sędziego, to czyn taki w prawie karnym może zostać zakwalifikowany jako zniesławienie. Art. 212 § 1. Kodeksu karnego – kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Należy pamiętać, że ściganie takiego przestępstwa odbywa się tylko i wyłącznie z oskarżenia prywatnego. Oznacza to, że pokrzywdzony sędzia piłkarski musi sam zgłosić sprawę na Policję lub do Prokuratury. Rekomenduje, aby sprawy takie zgłaszać zawsze w formie pisemnej bezpośrednio do Prokuratury właściwej ze względu na miejsce popełnienia czynu. Jeśli czyny takie miały miejsce podczas meczu piłkarskiego to właściwa będzie Prokuratura, która w swojej właściwości miejscowej zajmuje się przestępstwami z miejscowości w której odbywał się mecz piłkarski. Do zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa warto od razu załączyć dowody, które potwierdzają wystąpienie danego przestępstwa, a jeśli ich nie mamy to należy wskazać gdzie takie dowody mogą się znajdować. Dowodem w takim postępowaniu karnym może być w zasadzie wszystko np.: dowód z przesłuchania świadków, którzy słyszeli lub widzieli dane przestępstwo, protokół w którym opisano zdarzenie, protokół pomeczowy delegata piłkarskiego, monitoring, nagranie z telefonu, zdjęcia, obdukcja lekarska itd. Jeśli sprawcą czynu jest zawodnik lub działacz piłkarski to z łatwością w zawiadomieniu można wskazać jego dane personalne, natomiast jeśli sprawcą czynu jest kibic to pomocny w ustaleniu jego personaliów może okazać się np.: monitoring, nagranie z telefonu lub zeznania świadków, którzy potrafią go zidentyfikować. Jeśli dokonamy oficjalnego zadomawiania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa to na organach ścigania, a nie na nas, będzie ciążył obowiązek ustalenia konkretnego sprawcy przestępstwa.

Następnie, po przeprowadzeniu postępowania przygotowawczego sprawa taka powinna trafić na wokandę sądową i w przypadku udowodnienia popełnienia przestępstwa konkretnej osobie, powinien zapaść wyrok karny skazujący przeciwko sprawcy. W postępowaniu karnym sądowym pokrzywdzony sędzia piłkarski może także działać w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

Należy pamiętać, że jeżeli przeciwko sprawcy wydany zostanie wyrok karny skazujący, to dodatkowo otwiera nam się bezpośrednia droga do uzyskania od sprawcy odszkodowania oraz zadośćuczynienia w postępowaniu cywilnym. W takim wypadku, sąd cywilny nie będzie badał już na nowo całej sprawy, ale przyjmie ustalenia ze sprawy karnej i zasądzi na rzecz sędziego piłkarskiego odpowiednią kwotę tytułem odszkodowania oraz zadośćuczynienia.

Należy pamiętać, że np.: wyzwiska pod adresem sędziego piłkarskiego stanowić mogą również naruszenie jego dóbr osobistych. Zgodnie z art. 23 Kodeksu cywilnego – dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Zgodnie z art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego – ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Artykuł pierwotnie ukazał się na stronie www.prawopilkarskie.pl.